Anneciğim

 Seni görmeyeli düğmelerim söküldü, bavulum yırtıldı, ördüğün yün atkım yitti

Geri geldi bazı eski sancılar 

Sol omzumun ağrısı geri geldi

Çokça geçmiş traşımla otururken yalnız başıma parkta, eğilip almaya mecalim kalmadı yitirilen hatıraları

Ayaklarımda mantar çıktı inşaattan

hamurum kuruyor onca yoğrulmama

Ellerim çatladı, dudaklarım 

Annesizlik sardı heryanımı.

Yemeklerini özledim 

meyva soymanı özledim akşamları 

bir yerime uf olunca yüreğinin merhemiyle ovmanı  çamaşırsuyu kokan ellerinle

Yoruldum Anne aşık olmaktan

Kalbimi açmaktan ve kapatmaktan

Sevdiğim her kadında seni aramaktan

hepsinde senden izler bulsam da

hiçbirinde seni bulamamaktan. 

Babam gibi parmaklarımı yemeye başladım ben de 

dudaklarımdan sarkan bıyıklarımı dedem gibi

neyin yasını tutuyorum kimbilir 

neyin acısı bu gitmiyor içimde

 kimin kelimeleri boğazıma düğümlenen 

her kelebek sürüsüyle bir orman yangını

her çiçek kokusunda zehirli böcekler

 Sana akıyor gözyaşlarım her ayrılıktan sonra 

sana gülüyor gözlerim her sevgi selinde

dudaklarım seni sayıklıyor uyandığım her kabustan 

her düşten sonra alnımda elinin sıcaklığı

kokun her an genzimde yuttuğum onca toza dumana 

Güzel yüzün gözümün önünde her Dolunayla

 yorgun, asil, merhametli

Kulağımdan gitmiyor ezan sesleri

gönlümden hasret

Gurbet,

senden uzak olmakmış meğer.