Bir sal bulalım beraber gidelim

Şiirsizlikten öldümdü bir ara

Sular dalgalı pes etmek yok biz yorgunuz

Köpeğimiz olur kapıyı bekler yufka kulaklı

evimiz de olur aşımız da olur

yün battaniyemiz, soba başında kedimiz de olur .

Bırak artık insanlara anlatmayı

Allah'a anlatacak yerimiz de olur

Bir sal bulalım beraber gidelim

Bir seccade iğneyle örülmüş

Ayşe'nin Babaannesi İzmir'de örmüş

muhtemel ki Avrupa'yı Ayşeyle gezdi

Kayseri'de bir yaz bana hediye etmişti

Ben de onu YeniDünya'da Tarığa verdim

Namaz kılmıştık hostel odasında

Şiirsizlikten öldümdü bir sıra

Anamın duaları kurtardı kaç sefer

Yaşamıyor gibi yaşamalarımın

sonu gelecek muhtemel

Bir günbatımı uzaklığındayız artık

Saçım uzun ve dağınık sakalım bir haftalık

Melih Cevdet'i bilmezdim çocukken

Orhan Veli'yi anlamazdım

şimdi herşey çabuk değişiyor

unuttuğumuz isimleri eski ve yeni

bırakıyorum gidiyor denizin dibine

tatlı bir yorgunlukla batıyor

üşüdüğümüz bir güz gecesi

bir mısır koçanı hevesi

otlayan ceylanlar, dağ çiçekleri çilekleri

Dedemin çakısıyla yonttuğu

Çam kabuğundan Parabellumlar...

Denizin dibi olduğum yer

Duyuyorum Orhan'ın kayıklarını

İstanbul'un ezanlarını

Balıkların şarkısını, Yunusların zikrini

Gülümsüyorum kıyıya vuran çürümüş bir kütüğe

Orhan da gülümsüyor.

Zındıklar